Subkultury.

Wysłany: Sob 16:23, 22 Mar 2008

W klasie mam koleżankę, która stanowi istną moją kopię. Potrafi uczesać się i ubrać - szczegółowo! - jak ja. I o, ironio - ona rzecze na to 'swój styl'. Powiedziałam dziewuszce wprost, głośno i wyraźnie: 'Jesteś za gruba i brzydka. Do pięt mi nie dorastasz.' Czekam na wyniki.

Wysłany: Sob 17:06, 22 Mar 2008

Erm, subkultura? oO
Do każdej po trochu można mnie zakwalifikować.
Albo do "dzicy", jeśli taka grupa istnieje w innym znaczeniu niż ludzie z lasu ^^

Ogólnie jestem za określeniem "No, wiesz, ta Sellene", a nie (przykładowo) "No, wiesz, taka metalówa". Bycie oryginalnym do czegoś zmusza.
Tak jak kiedyś powiedziałam Nonie (dla Was - Czarnej Mambie): "Nie ważne jest bycie kimś. Ważne jest bycie sobą".
Tego się trzymam ^^

Wysłany: Sob 17:12, 22 Mar 2008

Sellene napisał:

"Nie ważne jest bycie kimś. Ważne jest bycie sobą".

A ja lubię być kimś. Być każdym i nikim - to jest dla mnie przewspaniałe w aktorstwie. Możesz być każdym i nikim.
Dobrze, ale to jest offtop i bardzo za niego przepraszam.

Jeszcze co do subkultur to ostatnio nawet dresiarze przestali mnie wkurzać. Teraz wkurza mnie już tylko towarzystwo z Metra Centrum - ta całe hottrzynastkowa emogotycka gromadka. Jeszcze kiedyś, faktycznie byli j-rockowcy i goci... a teraz... pfeh.

Wysłany: Sob 17:28, 22 Mar 2008

Malaria Deicide napisał:

Teraz wkurza mnie już tylko towarzystwo z Metra Centrum - ta całe hottrzynastkowa emogotycka gromadka.

Nie zauważyłam ich, hmm... Może za rzadko tam bywam (;

Wysłany: Sob 17:44, 22 Mar 2008

Ja ich niestety znam. A raczej oni znają mnie, bo ja ich nie rozróżniam i mnóstwo ludzi do mnie na ulicy podchodzi i się witają, a ja nijak nie mogę sobie przypomnieć skąd ich znam

Potem buszuję w pamięci i wychodzi na to, że albo kiedyś przedstawiła mi się ta osoba, gdy byłam z koleżanką i ona podeszła do swoich znajomych na Metro Centrum, albo też ze sklepu z mhrochnymi ciuchami...
No, ale dobra, to taki offtop, że może ja już zamilknę...

W chwili obecnej przechodzę przez jedną z moich hippisowskich faz - i możliwe, że tym razem się osiądzię na stałe, bo im więcej w tę subkulturę wnikam, tym bardziej do mnie dociera, że jestem po prostu wolną duszą, która chce być niezależna, i zdaję sobię sprawę, jak bardzo rewolucja seksualna lat 60 - tych zmieniła świat. Chociaż, szczerze mówiąc, wojna z Wietnamem skończyła się dawno, dawno temu - i zastanawiam się, czy obecnie kultu hippisów nie uczyni mnie infantylną.
Włosy mam już za ramiona, zaplatam w nie okazjonalne warkoczyki i trochę koralików. Ciągle uwielbiam czerń, ale czuję się tak jakoś monotonnie, gdy cała się w nią ubiorę, więc obecnie typowany ubiór to podarte jeansy, czarny podkoszulek/luźna tunika, Conversy i przeróżne chusty. No i szkolny plecak mam w przeróżnych, kolorowych znaczkach.
Ale czy mówię o sobie 'hippiska'? Raczej nie. To raczej tylko taka manifestacja potrzeby bycia kojarzoną z ruchem młodzieży wolnej od rasizmu czy homofobii.

Ach, i gotów też bardzo lubię. Bo czytają dobre książki i fajnie się ubierają (choć bynajmniej nie mówię o perwersyjnych panienkach z czarną szminką i kabaretkach, to żaden got jest). Mówiąc o ogólnej ideologii i ubraniach, subkultura punkowa też jest bardzo ok, mam dużo znajomych punków przecież. Emo? Nie miałabym nic przeciwko, gdyby nie to, że z biseksualizmu zrobili modę. Rastamanów uwielbiam. Modzi ujdą. Skinheadzi na nie.

A wśród znajomych, powtórzę, mam różne subkultury, najczęściej punkowe, acz mam kilku znajomych metali, a S. z kolei nosi na plecaku znaczek Modów, chociaż The Who słucha tak często jak Radiohead i jest duszą bardzo anty-rasitowską. Dużo nas, i różni jesteśmy.

Hm, też się shippisiłam, do tego stopnia, że jestem osiedlową atrakcją, nawet słyszałam, że mnie podrabianą cyganką nazywają, biorąc pod uwagę ubiór. Ale obecnie mam trochę dość, czuję potrzebę schowania się w sobie i wybieram styl rockowy lat bodajże osiemdziesiątych, tak mówią moje koleżanki. Ale nie sądzę, żeby to była subkultura. Nie trzymam się z innymi, mam bardzo różnych znajomych. W zasadzie subkultura powinna zawierać więcej osób, samotny metal nie należy do końca do swojej subkultury. A ja się trzymam z różnymi ludźmi, począwszy od do bólu zwyczajnych, skończywszy na dziewczynach pod tytułem jesteśmy-bardzo-brutalne-i-metalowe. Ale będąc sama, jakoś nie czuję się przynależna do subkultury - jak już mówiłam, subkultura ma dla mnie sens bytu, gdy jest więcej osób, nie jedna.

Jedno tylko mnie zaczyna razić - nie powinno się utożsamiać zachowania/charakteru z subkulturą. To czy kogoś lubię czy nie niewiele ma wspólnego z grupą, która dana osoba się identyfikuję. Ideologię każdy może ziterpretować bądź nagiąć, ubiór mogę w każdej chwili zmienić. Rozumiem, że jednak coś w tym jest, że dres to nie metal, ale i tego i tego należy poznać. Ludzie są różni, do tej pory wspominam jak na czterogodzinny casting spędziłam z pewną rozmowną pietnastolatką, po czym przypadkowo powiedziała mi, że na codzień uwielbia styl emo.

nie mam nic do żadnej z subkultur, ba, nawet cieszę się, że takowe istnieją, no, ale musi być coś co Żerczą wkurwia, a jakże ^^
no więc wkurwiają mnie emo laleczki, które na pokaz ubierają się na czarno myśląc, że tu o to chodzi oraz wkurwiają mnie ludzie, którzy rozpierdolili by każdą osobę, która nie jest 'normalna', a należy do jakiejś subkultury.
ludzie, gdzie tolerancja?
no to raczej tyle. (i jak to w rozprawkach) potwierdzam swoje początkowe zdanie, subkultury- jak najbardziej na tak.

Subkultury zmieniam jak rękawiczki, bo lubię się wygłupiać, a tak naprawdę jestem sobą, a wszystko to tylko rozrywka. Nie lubię stałości, lubię nieprzerwany ruch i każdy czas w moim życiu stoi pod innym znakiem. Bycie wiecznie tym samym to marazm i nuda. Jeszcze gorzej, gdy otaczają nas wokół identyczni ludzie. W sumie subkultury to prawdziwa makabra, nic naprawdę wartościowego, taka głupia akcja segregacja i dziwne próby porządkowania świata według upodobań. I tak bałagan nieunikniony, ktoś zawsze poruszy się w inną stronę. Wstrętne schematy nigdy nie będą górować, liczy się swoboda i różnorodność charakterów i cały ich koloryt, bez prób sprecyzowania, które nigdy nie będą odpowiednio konkretne. W ogóle mieszanka odlotowych postaci to jest świat i po co się upodabniać do kogoś? Czyżby był ideałem? Każdy ma w sobie dość polotu!

Nie wiem czy do jakiejs subkultury sie zaliczam...
Nosze rurki ( czasem kolorowe ) koszule i jakies adidaski classic xD
No i zapuszczam wlosy xD

Wysłany: Sob 16:54, 20 Mar 2010

Nie zaliczam się do żadnej. Kiedyś byłam prawie metalówą, jeszcze w gimnazjum, teraz mnie śmieszy, jak się nad tym męczyłam, i dobrze się czuję z tym, że nie ogranicza mnie żadna forma ani subkultura.