Jestem imigrantem

I nie wstydzę się tego przyznać, mimo, że spotkałam ludzi, którzy przez ten pryzmat traktowali mnie jako gorszą polkę, lub w ogóle nie polkę. A ja mam naprawdę świetne życie, spokojne, miłe i dające mi możliwości, by spełnić się tak, jak chcę. Przebolałam, wyszłam z drugiej strony lustra i nigdy nie było mi lepiej.

Czy wyemigrowałbyś ze swojego kraju?
Co myślisz o imigrantach?
Czy znasz osoby, które wyemigorały?

Oczywiście. Jeśli tylko miałabym w tej chwili taką możliwość - wyjechałabym. W przyszłości, jak uda mi się skończyć studia również chciałabym wybyć z Ojczyzny, bo za granicą są lepsze możliwości. Chociaż pewnie trudno by mi było zostawić rodzinę, przyjaciół. Ale do tego idzie przywyknąć.

Często spotykam się ze stwierdzeniem : imigrant = nie patriota oO I cholernie się z tym nie zgadzam.

Mam trochę znajomych, którzy wyjechali. Są zadowoleni. I z tego się cieszę.

Cytat:

imigrant = nie patriota oO

To mi akurat obojętne, bo nigdy nie byłam wielką patriotką : p Z tutejszymi polakami też się zbyt nie przyjaźnię.

No to mniejsza z tym. Ale jest wiele ludzi, którzy wyjeżdżają, a mimo to pamiętają o swoim kraju, o tradycjach, kulturze. Chociaż po dłuższym okresie czasu wiele rzeczy się zapomina, gdy te nie są praktykowane.

Imigrant, imigrantem, ale co, jeżeli kraj, który opuszcza, wręcz zniechęca do jakiegokolwiek patriotyzmu? Przecież - takowy może czuć o wiele większą 'przynależność do Ojczyzny' za granicą, niż osoba, pozostająca w owym państwie.
Obecna sytuacja sprawia, iż uważam imigrantów za osoby, którym los dopisał na tyle, że udało im się wydostać z dziury narodowej bezradności.

Ja również mam zamiar po skończeniu studiów wyjechać za granicę.
Imigrantów traktuję jako równych sobie, ponieważ oni nie są w niczym gorsi od mieszkających w Polsce

'
I nienawidzę osób, które dyskryminują takie osoby -,-'

W mojej szkole jest kilkoro takich dzieci, pochodzących z, powiedzmy, Białorusi czy Czeczenii, i nigdy, dosłownie nigdy ich nie dyskryminowałam. Przeszkadzają mi czasem, kiedy wystają pod szkolnym sklepikiem, naciągając starszych uczniów na kilkadziesiąt groszy, ale by ich dyskryminować, robią za mało złego. Wiele z nich jest bardzo zalęknionych i przestraszonych, maskują to fałszywą dozą agresji. Powinnam im współczuć, ale czy w taki sposób nie okazałabym, że uważam ich za innych? Najlepszą pomocą dla nich będzie chyba jednak moje stwierdzenie, iż są dokładnie tacy sami, jak my, którzy w jednym kraju mieszkamy od urodzenia.

Mnie dyskryminacja ze strony Irlandczyków nie spotyka. To otwarci, spokojni ludzie, a jedna dziewczyna, która nie była dla mnie zbyt przyjemna, jest szeroko uznana za kretynkę.
Acz martwi mnie - i obrzydza - to, co wydarzyło się w Exeter. Nota bene nie było żadnych dowodów na winę i pewna jestem, że Anglik nie dostałby, nigdy, czegoś takiego jak podwójce dożywocie.

Ale to są Anglicy, nie Irlandczycy. Ci pierwsi mnie mocno irytują, drugich traktuję jak własnych rodaków.

dyskryminacja imigrantów?
Nie spotkałam się.

Ja zostanę w Polsce Wesoly

U mnie w szkole nie ma imigrantów.
A nie, są przecież 2 lektorki francuskiego.

Wysłany: Śro 20:43, 05 Mar 2008

Ja mam szkołę w Śródmieściu, które można streścić dwoma słowami : kebaby i Wietnamczycy.

Wysłany: Śro 22:45, 05 Mar 2008

O, wietnamczycy.
Tego jeszcze nie było.

Ja mam w klasie hinduskę.

Wysłany: Czw 19:45, 06 Mar 2008

Emigracja? Proszę bardzo. Jakbym miała się dowiedzieć, że wyjeżdżam do Niemiec, Anglii czy Irlandii, to spakowałabym walizki i w trymiga byłabym w samolocie. Mimo że kocham Polskę to wolę mieć jakąś przyszłość. Czekam na skończenie szkoły i już mnie tu nie ma.

Imigranci? Ja kompletnie nic nie mam - patrzę na nich raczej z pewną sympatią, wiedząc, że oni też są "inni" i pod pewnym względem dzielimy podobny los. Zdarza się, że w Polsce imigrantów się gorzej traktuje, podobnie jak każdego "innego" - i jak dla mnie są tylko dwie grupy: ksenofobów i innych. Wszystko jedno, za mną wołają "lesba", a tamtą dziewczynę wyzywają od małp, bo jest mulatką. Obie jesteśmy wyzywane, obie nas spotkały represje i tyle.
Na szczęście w liceum sprawa wygląda lepiej, chociaż czasami na ulicy też się słyszy niemiłe odzywki.
A skoro imigrant przybył tutaj, to znaczy, że tutaj ma lepsze warunki - to dobrze, skoro może uciec od złych.

A czy wyjadę? No ba! Oczywiście! Nie czuję specjalnej więzi z tym krajem, chociaż cieszę się, że miałam takich przodków jak miałam. Ale wolę się zamelinować w Finlandii, która mi o wiele bardziej odpowiada zarówno ze względu na klimat, możliwości rozwoju jak i gęstość teatrów.

Ostatnio widzę same korzyści w byciu emigrantem. Jestem dwujęzyczna, mam pomysł na przyszłość, który mogę realizować (jest nikła szansa, ale szansa, że po ukończeniu studiów mogłabym pracować nawet ze Square Enix), a w Polsce byłoby to niemożliwe, mam po prostu bardzo miłe, przyjemne życie bez stresów i wiele znajomych, których w Gdańsku nie miałam. Lubię przyjechać do Polski na tydzień czy dwa, ale nie odczuwam żadnego sentymentu. Lubię to.

Boże jak ja bym chciała wyjechać z Polski ! Mam dość tych wszystkich ludzi, tego całego gówna. Fat jadę do Ciebie. Przygarniesz mnie? Choćby do piwnicy.

Do imigrantów nic nie mam. Sama nim kiedyś zostanę ( ; Napewno ! W Polsce nie ma szans na przyszłość. Na dobrą przyszłość.

Moja przyjaciółka, Konstancja, w piątej klasie podstawówki wraz z rodzicami wyemigrowała do Anglii. Jej poziom nauczania jest o wiele, wiele wyższy, jej rodzice zarabiają dużo, dużo więcej, a ona jest dużo, dużo bardziej szczęśliwa.

Gdy dorosnę, wyjadę do Brazylii lub Anglii.

Czym się rózni emigrant od imigranta?

Nie wiem, czy wyjechałabym z Polski. Tutaj jest jak jest, ale tak... swojsko...

Taka jak między eksportem a importem. Emigrant wyjeżdża, imigrant przyjeżdża. Gdy wyjadę do Finlandii, dla Polski będę emigrantką, dla Finlandii imigrantką.
Chyba.

O, patrzcie, jaki ciekawy temat.
Cala moja rodzina odwrocila sie do mnie i mojego ojca plecami po naszym wyjezdzie. Bo to wieeelki wstyd! Zero szacunku! Nie utrzymuje z rodzina prawie zadnych kontaktow. W te wakacje dowiedzialam sie rowniez, ze znajomi obgadywali mnie caly czas za moim plecami z tego samego powodu. I wiecie co? Wiekszosc z nich wczesniej deklarowala, ze gdzies sie wyrwa. (Zazdrosczazdrosc.)
Powiem wam, ze czesto tesknie za Polska, baaardzo czesto. Czasami jest to wrecz nie do zniesienia. Wiec wsiadam do samolotu i lece na tydzien, albo dwa. I co? Po tygodniu mam dosc smordu, dziadkow pod monopolowym i ogolnej beznadziejnosci. Wracam i znow jest mi niedobrze. Zaczelam podejrzewac, ze przez te ciagle przeprowadzki cos sie we mnie popsulo i nie potrafie dluzej wytrzymac dluzej w jednym miejscu - najszczesliwsza jestem na pokladzie samolotu i przez pierwsze pare dni w nowym miejscu.
Ale wiecie co? To nie ladnie mowic, ze w Polsce nie ma szans na przyszlosc. Sa! Wszedzie masz takie same szanse, trzeba je tylko wykorzystac. W Anglii tez nie jest tak kolorowo naprawde. Mialam szanse trafic do jednej z najlepszych szkol w kraju, gdzie ludzie maja na tyle kultury osobistej, by nie okazywac tego, ze maja cos przeciwko imigrantom. Ale moj przyjaciel nie mial tyle szczescia i po jakims czasie przestal wychodzic z domu, popadl w kompletna pranoje, wydawalo mu sie, ze caly czas ktos idzie za nim z nozem i ze kazy go obserwuje. Nie dziwie mu sie wcale. Wrocil do Polski po roku meczarni.
O wieeeelu incydentach z gangami skinheadow nie wspominajac. Przestalam widywac sie z Polakami w moim miescie, bo boje sie teraz, ze w wiekszej grupie latwiej nas "wytropic", trauma.

No to chyba w zupełnie innym środowisku się obracamy, u mnie grupa imigrantów może spokojnie chodzić sobie po zmroku, i nic się nie stanie, ot. Inna sprawa, że ja mieszkam w małym mieście, u nas jedyny problem to choroby weneryczne w pobliskim hotelu.

A za Polską nie tęsknie. Szczerze, chyba bym się pochlastała, gdybyśmy mieli wracać.

Cytat:

Ale wiecie co? To nie ladnie mowic, ze w Polsce nie ma szans na przyszlosc. Sa! Wszedzie masz takie same szanse, trzeba je tylko wykorzystac.

Hmm. Ujmę to tak. Porównaj sobie pisarzy z Polski a z Anglii. Albo producentów gier komputerowych z Polski a z Anglii.
Słowem - ktoś zaczynający w UK ma o wiele większe szanse lepszego zarobku o międzynarodowego sukcesu niż taki ot, Polak - jeśli w jego przypadku można w ogóle o jakimś sukcesie mówić.
Znajomy siostry kończy studia CGDD i będzie pracować dla Square Enix. A jaką szansę pracować dla takiego giganta ma polak po identycznych studiach? Chyba zerową.