Aby nam ulżyło - wyładujmy się

Samotność to faktycznie problem. Zdarzają się wieczory, nawet gdy dom nie jest specjalnie pusty, że czuję się najbardziej samotną osobą na świecie. Jeśli jednak dzieje się to wśród znajomych czy prycjaciół - coś jest nie tak. Zazwyczaj czujesz się od nich odcięta np. ponieważ utrzymujesz coś w tajemnicy. Tak było, gdy ukrywałam swoją orientację, tak bywa, gdy ukrywam jakieś pomniejsze sekrety. Nauczyłam się, że przyjaciółce mogę wszystko powiedzieć i z nią nigdy nie jestem samotna. W domu zdarza się z różnych powodów - mam wtedy takie jednodniowe stany depresyjne, nie cierpię tych dni.
Najważniejsze to znaleźć jakaś bratnią duszę. Podobny światopogląd to mus, bo nie dogadasz się bliżej z kimś, kto widzi sprawy zupełnie inaczej od Ciebie, ale jeśli będziecie identyczne/identyczni, też nic z tego nie wyjdzie. Przede wszystkim - głowa do góry. Przekonałam sięna własnej skórze, że i przyjaciele, i sympatia (chłopak/dziewczyna), przychodzą gdy najmniej ich oczekujemy. A gdy za nimi ganiamy, wtedy uciekają.

Wiesz, Truskawko, twój post zabrzmiał dość smutno, więc na wszelki wypadek rzuciłam się pocieszać, chociaż w sumie jestem ostatnią osobą, która powinna się za to brać : P

I nie całkiem zgodzę się, że światopogląd... w sumie mam kumpla, z którym wprawdzie gadamy dość rzadko, ale przeważnie nie zgadzamy się w sprawach tego świata - no kompletnie. Ale jak przychodzi pofilozofować czy powymieniać się paroma informacjami na tematy parapsychologii to od razu się robi ciekawie. Nie wiem, jak to się zdarzyło, że szczelina w murze się pojawiła, ale czuję się mniej zażenowana i przestraszona, gdy z nim pogadam o moim demonie (siedzi sobie demon w mojej głowie. Lepiej by nie wychodził, bo będzie Armageddon) niż chociażby z najlepszą z koleżanek. Zawsze mam wrażenie, że je to zdziwi czy coś i że znowu wyjdę na dziwoląga. To chyba jego wina, ja ze swojej strony po prostu nie umiem się przełamać, no.
Nie żeby to było jakieś większe kumpelstwo, ale można pogadać. I kurde, ten gość lepiej mnie potrafi z błota wyciągnąć niż wszystkie koleżanki razem wzięte. Nie czaję tego kompletnie, bo gadam z nim o wiele rzadziej niż z nimi. Ale w sumie mogę go uznać za kumpla.
Uff. Malaria się wypaplała i już zaczyna być Malarii głupio.
A wam też może lepiej nie będę mówić, bo mi we łbie siedzi, da się to wywlec z opowiadań, wierszydeł i wszystkiego, co wychodzi mi z łebka XD

Jak pisałam post numer jeden, to faktycznie było mi źle, po czym popatrzyłam trochę na księżyc, pomarzyłam, i już lepiej - stąd ta różnica : )

Co do ganiania za towarzystwem - zastanawiam się, czy nie powinnam może zapisać się gdziekolwiek, bo niemożliwym jest wręcz, bym znalazła kogoś w szkole (mam 7 osób w klasie). Jeśli będę cały czas spędzać w domu, to oczywiste, że nikogo nie poznam. Przyjdę na jakieś ciekawe zajęcia, może taniec, może rysunek, to nie będzie ganianie. Nauczę się czegoś, a jeśli przy okazji trafię na bratnią duszę, to dobrze : D

Tylko weź tu kogoś o podobnych poglądach wyłów, jak moja mieścina jest taka mało zróżnicowana. Przekonałam się już, że jeśli chodzi o głęboką przyjaźń, to nijak nie wyjdzie mi z religijnym człowiekiem. Ktoś taki ma światopogląd odwrócony o 180 stopni. A jakieś 4/5 ludzi w moim wieku to tacy wzorowi nowo-katolicy - kościół, różaniec, spowiedź, potulny jak baranek na religii, w przeszłości ministrant/bielanka lub chór. Nie mam nic do nich, możemy pogadać, ale na dłuższą metę różnimy się za bardzo.
Heh, a co do tego, czy ja coś ukrywam - bo ja wiem, nie czuję się zbytnio skryta i tajemnicza ^^

Jesteś pewna, że nie jesteś ukrywającym się gejem? Kwadratowy

ja jestem gejem ^^

/ arghhh, zapomniałam hasła do gadu-gadu x<
nie wiem jakim cudem.

oczywiście, jestem ukrywającym się gejem.

to co ukrywam, to nie musi być akurat orientacja, no nie popadajmy w paranoję : D już i tak na mnie krzywo patrzą, no cholera jeszcze tego brakuje.

a posty muszę usunąć dla bezpieczeństwa, albo przynajmniej ocenzurować. o tak, muszę je ocenzurować.

w moim domu można zwariować x_x
nie chcę tu mieszkać, nie chcę tu żyć z takimi ludźmi.
cholera no.

Nie piszę, że ukrywasz orientację. Bez jaja, przecież większosć ludzi jest hetero. Piszę, że w moim przypadku to było to, ty może masz jakiś sekret czy coś, co ciaży Ci na wątrobie. Jezyk

Zaraz o jakimś pomyślę, no, co ja mogę ukrywać : D

Wiesz, powinnam jeszcze jakieś 'haha' dodać do mojego postu, nie mówię że akurat mówisz że ukrywam swoją orientację.

K U R W A
...
myślałam, że reakcja będzie inna, o wiele inna, że obrócimy to w żart, myliłam się.
znów.

To, że to zły dzień, wiedziałam już o ósmej. Ale naprawdę nie mam ochoty ruszać dupy w tak paskudną pogodę (no ludzie, niby chłodno, ale mokro tak, że mój organizm reaguje jak na 30 stopni upału, włosy wyprostowały się w ciągu pięciu minut - może naprawdę zrobię sobie trwałą, do jasnej cholery?), kundel krnąbrny i wyjątkowo irytujący, żarcia w domu oczywiście nie ma, bo po co, znowu muszę wydawać własną kasę, żeby cokolwiek zjeść, bo ta pierdolona maciora znowu wydała na coś bliżej nieokreślonego i pewnie nie pamięta, bo jakżeby inaczej.
A jeszcze czeka mnie pieprzona sesja zdjęciowa (niech mnie tylko tkną palcem, a uduszę gołymi rękami), podróż przez całe miasto w tę i z powrotem...
Ewidentnie nie chcę się nigdzie ruszać, zaraz zacznę rzucać nożami, a muszę za chwilę wyjść. Ja pierdolę!

cały dzień zmarnowany. nie chce mi się dosłownie nic. najchętniej zaszyłabym się w jakimś kącie i się stamtąd nie ruszała. potrzebuję samotności, chociaż tak cholernie się jej boję. kto by pomyślał, że zwykła głupota, zwykła pieprzona zabawa, która miała miejsce ponad rok temu może zepsuć ten dzień, następny i jeszcze kilka innych. kto by pomyślał, że przez nic nie znaczący pocałunek, on może się tak zdenerwować. nie wiem. to jest chore. moje życie jest chore. niczego nie rozumiem. czuję się strasznie. nie chce myśleć co będzie później. chyba pójdę sobie na długi spacer i wszystko przemyślę. posłucham muzyki, popatrzę w gwiazdy nad rzeką. wszystko, cokolwiek.

Nie mam wpływu na kolor ścian i mi było smutno, więc po raz kolejny wykazałam się swoimi ciągotami absurdalnymi i udziergałam różnobarwny dywan o wielkości kilku centymetrów kwadratowych, ale w niczym mi to nie pomogło, bo go i tak nie położę w tym mieszkaniu - jest za mały. Czuję się jak wariatka.

od zawsze koszę ludzi słowem. ludzi, których kocham.

brzuch mnie boli. boli mnie brzuch. mnie boli brzuch.
x_x

Nie znoszę owoców typu jagody i truskawki. Nienawidzę ich, rzygam na ich widok. I tak przez całe, calutkie lato jest ich w "domu" tyle, że owocówki się lęgną i nic innego poza nimi nie ma, "bo zaraz się skończą". Ja pierdzielę, przecież za rok będą i tak. A to, że za miesiąc nie będzie w sklepach, nie znaczy, że trzeba robić hodowlę much, bo więcej tego niż można zjeść.
Nie znoszę truskawek.
Nie znoszę jagód.
A szkoda, bo kiedyś bardzo je lubiłam. Ale kiedyś też lubiłam masło, ale na litość, ile można żreć kromkę chleba z dwucentymetrową warstwą tego świństwa? Bo ja żarłam przez 9 lat. I mam serdecznie dość.
I w ogóle mdli mnie, niedobrze mi i chyba zaraz pójdę się naprawdę porzygać.

kolega złamał sobie kręgosłup. ojapitole.

O w mordę. Ej, wyleczą go? Mam nadzieję, że nie uszkodził sobie rdzenia...

Złamanie kręgosłupa oznacza paraliż.

przykro mi.

jeszcze nic nie wiem.