A co nas cieszy?

Jea, udało mi się wygrać scenariusz Heroes IV na poziomie początkujacego! Żondze proszę państwa.
Dotąd zawsze przegrywałam Jezyk

Mwahaha, kupię sobie Assasin's Creed i będę napierdalać.

Mam szaloną nadzieję, że zobaczę wreszcie zielony promień, oraz statek widmo, tj. Latającego Holendra. Naprawdę! Mało prawdopodobne, ale...

Cytat:

tj. Latającego Holendra

miałam gdzieśw książce od dziwacznych zdarzeń artykuł o tym, gdzie on się pojawia. Ale nie pamiętam obecnie, gdzie, a i ksiażka została w domu.

Z Nimi mi się wspaniale rozmawia, a przez rok planujemy przesyłać sobie książki, filmy i różne dziwne rzeczy pocztą. Poza tym piszę i mam już cały zarys. Wszystkiego. Jestem szczęślia, chociaż zmęczona : )

a on się o mnie martwi, chyba mu zależy.

Chciałam, by wyglądało to skądinąd inaczej. Zepsułam.
Zawsze wszystko psuję. A mimo wszystko czuję się szczęśliwa, i otumaniona gwoli ścisłości. Przedwczoraj miałam urodziny, tak więc teraz objadam się czekoladą, której dostałam masę : p

Sto lat!
Łaaa, jadę straszyć ludzi w centrum, muahahahaha.

Trzysta lat ; )

11 dni i nad morze. Zapomnę i odpocznę.

wyjazd do Grecji zbliża się wielkimi krokami. (:

Fat Cat napisał:

Mwahaha, kupię sobie Assasin's Creed i będę napierdalać.

Ja od miesięcy marzę po cichu o Assasin's...

W sobotę nareszcie wyjeżdżam!

W niedziele zawody, a potem festyn. Będzie Paulina. Poszalejemy ^^

Mam wenę *_*

Dziś A. nocuje a jutro o 5 z samego rańca wybywamy Wesoly

Też mam wenę, krakersy, dobry humor i siedzę przed komputerem w samej bieliźnie! : D
(To jest, wbrew pozorom, powód do radości)

Fat, na litość, tu są też faceci!
%-)

A to jakieś gorszące czy jak? ; p
Nikt Ci nie kazał uruchamwiać wyobraźni, drogi panie ; )

aha, no i wróciłam od babci w jednym kawałku, to też jest powód do szczęścia.

Po Apocalyptice. Cała, zdrowa i w nienaruszonym stanie. Żebra nie uległy połamaniu, kolana są w dobrym stanie, stawy biodrowe i kostki także. Tylko gardło lekko pobolewa od wrzasku i brzuch od cioty. Było fajnie, nawet jeśli 3/4 koncertu przeleżałam na ławce, trzymając się za brzuch, i wstawałam tylko na 2-3 piosenki, żeby powrzeszczeć i popatrzeć na Finów, wywijających grzywami nad tymi swoimi wiolonczelami (wiooolooonczeeeleeee <3 - dobra, to było pokemoniaste). Przynajmniej mogłam z niekłamanym zachwytem przyglądać się drzewu, oświetlanemu przez reflektory ze sceny, migającemu, stopniowo oświetlanemu, stopniowo gasnącemu w rytm muzyki. Nie zwróciłabym na to uwagi, gdyby nie ból brzucha i całkowita niemożność pogowania i niecałkowita, ale uciążliwa niemożność ciągłego wrzasku i trzymania się w pionie.
I umówiłam się z koleżanką na sesję w studiu jej ojca. Nagle odnalazła we mnie wspaniałą modelkę i musi coś z tym fantem zrobić.

I pomyśleć, że chciałam nie iść...
ale po obejrzeniu "Rent" i uznaniu, że wreszcie wypadałoby coś zmienić w swoim życiu, poszłam na ten koncert mimo nieosłuchania z Apocalypticą, mimo bólu brzucha, problemów z przewodem pokarmowym, stawami i na dodatek w kompletnym niechceniu (cóż za radykalny sposób zmieniania swojego życia - iść na koncert...), powiedziałam sobie: "No day but today" i poszłam.
I się cieszę.
Czas zmienić podejście i przestać narzekać na wszystko i cieszyć się, że zamiast pogować, mogłam patrzeć na pięknie migające w świetle reflektorów drzewo.

Malaria, coś Ty brała?

Niiiic. Absolutnie. Tylko jak mnie brzuch boli, to trochę dziwnie się zachowuję. Cieszą mnie zmiany w sposobie myślenia.
A czemu pytasz? Jezyk

Chociaż jak tak pomyślę, to piosenki z musicalu "Rent" słucham non stop, a one na mnie dziwnie, bohemiasto i cyganeriowato działają. Jestem nimi całą dobę naćpana.