Znienawidzona książka

Wysłany: Pią 14:08, 21 Mar 2008

'Krzyżacy". lektura szkolna. miałam przeczytać. nie przeczytałam.

Wysłany: Pią 14:43, 21 Mar 2008

Ja również nigdy tego nie przeczytałam.
Sienkiewicz... Ble!

Wysłany: Pią 14:56, 21 Mar 2008

Ja za książkami H.Sienkiewicza nie przepadam.
jednak przypominają mi sie czasy podstawówki {5 klasa} kiedy miałam przeczytać "W pustyni i w puszczy".
bardzo miło wspominam (;

Wysłany: Pią 14:57, 21 Mar 2008

Nie mam linku do biografii, ale co nieco pamiętam.
Jak chociażby to, że Słowacki niegdyś był w fanklubie Mickiewicza, ale szybko odszedł, i tylko dlatego Mickiewicz go tak nienawidził, ponadto nie wybaczył mu tego nawet po śmierci Słowackiego. Ponadto Mickiewicz nie dbał o rodzinę w ogóle - wolał nie pracować, wydawać pieniądze na bzdety, i gdzieś miał, że dzieci chodzą głodne.
Wiecie, on był ponad to.
Jeśli ktoś go nie uwielbiał, to Mickiewicz zachowywał się, jak mój ojciec, kiedy się mu powie, że nie ma racji. A mój ojciec to typ "najmądrzejszego w całej wsi".
Koszmar.

W zasadzie nie ma książki, której bym nienawidziła, lub którąś specjalnie lubiła. Słodka obojętność... jestem w stanie przeczytać prawie wszystko bez specjalnego wzburzenia - czy to koszmarnością powieści, czy też przejmując się losami bohaterów.

Wysłany: Pią 15:31, 21 Mar 2008

Jak przeczytasz Achaję to zmienisz zdanie : p Znienawidzisz tę ksiązkę na całej linii, ot.

Wysłany: Pią 16:28, 21 Mar 2008

Achaję? TĄ Achaję?! O_O
Przecież to jest książka - cud. Wprawdzie napisana dość dosadnie i językiem, który nie wszyscy mogą znieść, ale jak dla mnie pan Ziemiański postarał się. Fantasy dla dorosłych w najlepszym wydaniu.

Wysłany: Pią 16:45, 21 Mar 2008

"W pustyni i w puszczy".
Przeczytałam jedną stronę.

Wysłany: Pią 16:48, 21 Mar 2008

Fantasy dla dorosłych nie musi być wulgarne, przesadne i najnormalniej głupie.
Przecież to jest ksiązka pisania, by autor miał się przy czym onanizować : p Ja czytając ją czułam tylko zażenowanie.

"O nie! Posikała się z bólu!"

Oszczędź mi, panie Ziemiański.

Wysłany: Pią 17:43, 21 Mar 2008

Fat Cat napisał:

"O nie! Posikała się z bólu!"

To akurat i mnie zażenowało (ale w sumie sama nie wiem, jak jest na wojnie, czy w takiej sytuacji). A pomysłowości Ziemiańskiemu gratuluję, zresztą różne są gusta (; Wiem tylko, że nieliczni krytycy wypowiadali się o tej książce źle, a reszta ją zachwalała, co mnie trochę 'uspokoiło' (że ze mną wszystko w porządku ^^).

Jeżdżenie po Sienkiewiczu to przecież zbrodnia przeciwko ludzkości, a już szczególnie po moim ukochanym "Potopie"! "Krzyżacy" wkurzają, fakt, ale to przez realia i tą nieszczęsną stylizację, którą przełknąłem dopiero gdzieś w połowie książki.
Za jazdy po "Potopie" uduszę normalnie. Piękne opisy bitew, motłochu, krwi i bezbłędna akcja Zagłoby, który trafił do zoo.
I genialne:

Cytat:

To rzekłszy chwycił za kark pana Andrzeja, a pan Andrzej chwycił jego; lecz poprzednio już dwaj młodzi Kiemlicze, Kosma i Damian, podnieśli się z ławy, sięgając rozczochranymi głowami aż do pułapu, i Kosma spytał:
- Ociec, prać?
- Prać! - odrzekł stary Kiemlicz dobywając szablę.

A co do książki, ktorej nie lubię... Hmm... "Egzekutor" Mike'a Resnicka. Niby są i klony, i statki kosmiczne, ale spodziewałem sie czegoś z polotem. A bardziej bezsensownego zakończenia dawno nie widziałem. Żal do gogola.

A, i "Inny świat" Grudzińskiego. Autor buduje zdania za długie, zbyt skomplikowane i w ogóle klimat mi nie pasuje.

Ale w "Potopie" ta cała Oleńka jest Mary Sue, ma rację we wszystkim i jest szlachetna i wspaniała. Kmicic z jej powodu przechodzi wielką transformację z zabijaki w szlachetnego rycerza. To całe chrzanienie o ojczyźnie doprowadza mnie do furii, gdy mam lepszy nastrój to do śmiechu nad tym, jak koszmarnie żałośnie to brzmi. Chociaż opisy są niezłe, tu trzeba temu panu oddać, co jego.
A nienawidzę... czego mogę nienawidzić? Powiedziałabym, że "Lata polarnego", ale to jest książka, którą naraz kocham i nienawidzę, podobnie jak "Portret Doriana Graya".

Em w "Pustyni i w Puszczy" jest po prostu nudne.

Cytat:

Ale w "Potopie" ta cała Oleńka jest Mary Sue, ma rację we wszystkim i jest szlachetna i wspaniała. Kmicic z jej powodu przechodzi wielką transformację z zabijaki w szlachetnego rycerza. To całe chrzanienie o ojczyźnie doprowadza mnie do furii

Pamiętaj, kiedy to było pisane, dla jakiego odbiorcy i dlaczego "ku pokrzepieniu serc". Mnie tam te wstawki nie przeszkadzały ani trochę.
I co z tego, że Maryśka, skoro bab tam jak na lekarstwo.

Z lektur do niecierpienia wrzucę jeszcze "Wertera" - ledwo toto przeżyłem.

Wszyscy psioczą na Wertera, a cóż to takiego, nie wiem.
Takie tragiczne czy jak?

Bo Werter był emo.

Werter nie tylko był emo, ale był też koszmarnym pozerem. A ta cała Lotta, jego cudowna, dobra, wspaniała ukochana w gruncie rzeczy tak naprawdę była wredną żmiją i się bawiła jego uczuciami się tym kompletnie nie przejmując.
Kwintesencja tandetnego miłosnego biadolenia.

N i e zgadzam się. Nie, nie, nie!
Werter - owszem, był emo, ale co z tego? Taka natura, a z jego listów można wyciągnąć wiele ciekawych i głębokich wniosków, jeśli się przebrnie przez otoczkę westchnień, żałości i uniesień.
A Lotta była w stosunku do Wertera fair od początku do końca. Jasno stawiała sytuację, nic przed nim nie ukrywała.

nawiązując do eragona, zerżnął on chamskjo pewien wątek a nawet kilka z serii "Pamięć, Cierń i Smutek" Tada Williamsa.

a czego nie lubię?

Mickiewicz, Sienkiewicz, Dzieci z bulerbyn (nie wiem jak to pisać. przeczytanie tego było dla mnie traumą), tomka sayera, wielu innych lektur szkolnych.
do tego Harry'ego Pottera, zwłaszcza od czwartej części i wspomnianego eragona, który jest raczej shakem literackim.

Eragon to taka zlepka z resztek po jedzeniu, taki fast food (drugi raz już używam tego porównania). Napełni brzuch na dziesieć minut, a potem zostanie zapomniany, nie dostarczając jednocześnie żadnych witamin.

Sienkiewicza próbowałam przeczytać, ale ni chu... ni zdania nie zrozumiałam ; )

A mi Sienkiewicz nie przeszkadza. Da się czytać, tylko trochę za długie opisy.
No i potem przez trzy tygodnie mówisz po staropolsku.