Sapkowski

Wysłany: Pon 23:05, 17 Mar 2008

Autor kultowej serii Wiedźmin, kamień milowy polskiej fantastyki, długo mopolista, a poza tym facet, który przychodził pijany na spotkania z fanami.
Co sądzisz o jego twórczości?

Ja już się chyba wypowiadałam, ale zdania nie rozwinęmła, ba, głaskałam je ledwie po grzbiecie. : p
Sapkowskiego czytałam i owego czasu podobało się. Podziwiam autora za język, odwołania do słowiańskiej mitologii i płodność w opowiadaniach,
ALE
nie jest to książka, z którą bym się zżyła, bohaterów nie polubiłam wcale,
a poczucie humoru, takie trywialne, od czasu do czasu jest satysfakcjonujące, ale Sapkowski przesadził i żarty o "chędożeniu" zaczęły drażnić.

Podsumuwując: ksiązki są w porządku, ale nie jestem jakąś wielką fanką. Mogłabym jeszcze rozprawiać o tym, jak Sapkowski stworzył, niestety, typ wieś fantasy, ale to już zupełnie inna bajka jest.

Wysłany: Wto 7:59, 18 Mar 2008

Z jego twórczości tylko Złote popołudnie, nic więcej, więc raczej nie mogę poszczycić się wielce rozbudowanym zdaniem na ten temat. Ale nie ciągnie mnie, raczej nie.

Wysłany: Wto 10:29, 18 Mar 2008

Nie zdzierżyłam. Jeszcze dwie książki o wiedźminie przeczytałam, ale sagi jako takiej - nie. Nie zdzierżyłam po prostu. Owszem, wciągało trochę (poza sagą), ale mnie osobiście zdegustowało raczej. Szczególnie to wszechobecne chędożenie.

Wysłany: Wto 11:23, 18 Mar 2008

A wiesz, że ja prawie palpitacji serca dostałam, jak ktoś porównał jego poczucie humoru do Witkacego?

tóż nie zgadzam się - Witkacy to eksperymentator i abstrakcjonista, poza tym wyśmienity satyryk. Sapkowski nigdy nie dorówna swoim poziomem do poziomu Witkiewicza, bo nie, nie ma aż takich umiejętności. O ile Witkacy potrafi klkoma zdaniami rozśmieszyć mnie do rozpuku, A. S. wywołuje tylko grymas.

Bo chodzenie na dziwki chyba nie jest dobrym tematem do żartów, moim zdaniem.

Ale styl ma dobry, to mu trzeba przyznać. Przynajmniej to.

Wysłany: Wto 17:13, 18 Mar 2008

Fat Cat napisał:

Bo chodzenie na dziwki chyba nie jest dobrym tematem do żartów, moim zdaniem.

Sapkowski właśnie pokazał, że jest.
I trzeba brać jego twórczość z lekkim przymrużeniem oka, a wtedy czyta się bajecznie. Wszystko, co napisał, ma swoisty urok. "Boży Bojownicy", "Lux Perpetua", zbiór "Tandaradei!". Można się srogo pośmiać ^^'

Uważam, że Saga Wiedźmina to mistrzostwo. Jak dla mnie to mogłabym kilka razy czytać tą książkę i mi się nie znudzi. Bardzo lubię postać Geralta, Yennefer i Ciri. Bajecznie się zakończyło. Trzymało mnie cały czas w napięciu. Wątek miłosny ciekawie jest zrobiony pomiędzy Geraltem a Yenn. Ciri ciągle w drodze ucieczki i jej ekscesy. Jaskier wieczny plotkara i optymista. Te żarty o chędożeniu wcale mnie nie zraziły, wręcz przeciwnie. Z smaczkiem było to dodane. Dla mnie mistrzostwo no. Wesoly

Yennefer nie cierpiałam od początku do końca, ale Geralta uwielbiam okrutnie xd Zaczęłam od zbioru opowiadań ("Coś się kończy, coś się zaczyna" chyba (?)), i mi się nie podobało - potem zabrałam się za Sagę i wsiąknęłam po uszy. Fajna, wciągająca fantastyka, nic ambitnego, ale cholera - nie samym ambitnym chlebem żyje człowiek. A styl Sapkowski ma świetny, potrafi zobrazować w tekście chyba wszystko (:

Zbiory opowiadań (w liczbie dwóch) zdzierżyłam jakoś. Ale nie sagę. Nie, nie, nie, porzuciłam, nie byłam w stanie tego przeczytać. Zresztą nigdy mi się specjalnie nie podobały te opowiastki, może czytałam jako szczyl, ale jak teraz pomyślę, to może i doceniłabym styl bądź coś takiego, ale fabuły i treści - nie zdzierżę.